Projekt powstał z inspiracji książką „Gra w życie. Zestaw autobiograficzny. Trzydzieści propozycji mówienia o sobie dla przyjemności”, która została napisana przez Duccio Demetrio (1997), współzałożyciela (wraz z Saverio Tutino) Wolnego Uniwersytetu Autobiografii w Anghiari w 1998 r. stanowiącego wspólnotę badań, szkoleń i upowszechniania kultury pamięci.
Przeżycia doświadczane w Wolnym Uniwersytecie Autobiografii wynikają zarówno z miejsca (Anghiari to mała i piękna średniowieczna wioska położona na równinie słynnej bitwy pod Anghiari namalowanej przez Leonarda da Vinci), jak i atmosfery, którą oddychasz na seminariach: słuchanie i czytanie historii, pisanie własnych opowieści, dzielenie się nimi z innymi podróżnikami. Zwierzenia, przeżycia, sny i spacery przeplatają się. Wszystko doprawione jest zapachem chleba i pizzy, który unosi się z małej pizzerii na rogu jednego z głównych placów.
Wracając do swoich domów, każdy zabiera ze sobą wspomnienia, prośby, narzędzia i pragnienie, aby móc szerzyć myślenie autobiograficzne wśród innych; wskazywać, jak pisanie o sobie może pomóc dowiedzieć się więcej o swoich aspektach osobistych; a także dbać o siebie. Jednocześnie pojawia się pragnienie świadectwa własnej historii, a także poznania innych, zwłaszcza tych, którym wydaje się, że nie mają już czasu na opowiadanie o sobie.
Stąd powstał pomysł zebrania historii gości rezydencji dla seniorów w Santa Croce sull’Arno, który został wsparty przez władze miejskie. Z tej pracy narodziły się cztery małe książeczki, w których zebrano przepisy, przysłowia, powiedzenia chłopskie i wreszcie pasje, które osoby starsze dzieliły ze słuchaczami na ich powitanie. Tam, gdzie pamięć gości zatarła się, zaangażowanie członków rodziny pomogło zintegrować brakujące części, z przyjemnością, a także dla zabawy wszystkich. Małe historie i krótkie wspomnienia, tak jak wiele kropel wody tworzących morze, połączone z opowieściami innych, kształtują zbiorową pamięć narodu oraz kraju.
